Przywrócenie właściwego składu gatunkowego i struktury przestrzennej siedlisk  - przebudowa drzewostanów.                 

• Posadzenie 115 130 szt. sadzonek jodły pospolitej – 11,5 ha (zagęszczenie sadzonek 10 tys./ha). Zabieg miał na celu odtworzenie brakującego komponentu składu gatunkowego – jodły pospolitej na siedliskach kwaśnej buczyny oraz borów jodłowo-świerkowych. Jodła jest ważnym komponentem lasów w reglu dolnym oraz borów jodłowych - świerkowo w strefie przejścia regla dolnego w regiel górny. Ze względu na mały zasób dojrzałych drzew jodły ( na terenie KPN zachowało się 750 drzew) oraz ich przestrzenną izolację wprowadzone odnowienia w postaci kęp o łącznej powierzchni 21,6 ha przyczyniły się do odtworzenia różnorodności biologicznej kwaśnych buczyn oraz dolnoreglowych borów jodłowo – świerkowych. Po osiągnięciu dojrzałości centra odnowieniowe będą zasobem, z którego będzie następowało rozprzestrzenianie się gatunku na obszary przyległe w drodze odnowienia naturalnego.

• Posadzenie 71 870 szt. sadzonek – 16 ha (średnie zagęszczenie sadzonek 4,5 tys./ha) Zmiana składu gatunkowego, struktury pionowej drzewostanu, rozmieszczenia przestrzennego i struktury wiekowej jest procesem wyprzedzającym rozpad antropogenicznych monokultur świerkowych i dążącym do przywrócenia właściwych komponentów biocenozy dolnoreglowych lasów. Lokalizacja zabiegu w pierwszym rzędzie dotyczyła uszkadzanych drzewostanów świerkowych o rozluźnionym zwarciu oraz powierzchni poklęskowych wtórnie opanowanych przez brzozę, świerk i modrzew w fazie młodników. Lokalizacja poszczególnych odnowień miała między innymi na celu tworzenie korytarzy ekologicznych pomiędzy poszczególnymi płatami kwaśnej buczyny górskiej, zachowanej w stanie naturalnym.

Zadanie było realizowane w ramach przebudowy gatunkowej drzewostanów – na potencjalnych siedliskach kwaśnych buczyn aktualnie zniekształconych – porośniętych głównie świerkiem i modrzewiem. Efektem zabiegu jest odtworzenie właściwego składu gatunkowego w warstwie podrostu na powierzchni 6,15ha, który docelowo zastąpi drzewostan przebudowywany.

• Powierzchnia wykonanych pielęgnacji odnowień  - czyszczenia wczesne i późne 60 ha oraz zadanie Z.II.5.3 Poprawa warunków bytowania populacji cietrzewia – powierzchnia siedlisk, na których poprawiono warunki bytowania dla cietrzewia - 48 ha. Zakładane podsadzenia gatunków wolno rosnących (jodła, buk) oraz odnowienia naturalne i sztuczne świerka wymagają stopniowego dopuszczania światła poprzez częściowe wycinanie gatunków osłonowych, przedplonowych, ograniczania konkurencyjnych traw, sprzyjających w okresie zimowym rozwojowi pleśni śniegowej. W wieku młodnika, szczególnie pochodzącego ze sztucznego sadzenia należy regulować zwarcie oraz regulować pożądany skład gatunkowy. Zwiększenie przestrzeni życiowej drzewek powoduje wydłużenie koron, wzmocnienie odporności na wiatry, poprawia kondycję zdrowotną drzew. W reglu górnym bardzo istotne jest kształtowanie właściwej struktury przestrzennej wynikającej ze zmiany właściwości ekologicznych świerka ze wzrostem wysokości n.p.m. (wzrost wymagań świetlnych, rozluźniona struktura drzewostanu, ugałęzienie od samej ziemi – obniżenie środka ciężkości). Właściwa struktura młodników w reglu górnym ma też istotne znaczenie dla liczebności populacji cietrzewia i jego areałów występowania. Zabieg ukształtował właściwą strukturę pionową i poziomą w siedliskach przyrodniczych objętych projektem na łącznej powierzchni 108 ha. W zakresie zabiegu poprawy warunków bytowania cietrzewia zabieg wykonywany był z uwzględnieniem dwóch celów: nadania właściwej struktury przestrzennej młodych drzewostanów górnoreglowych borów świerkowych oraz utrzymanie właściwego przestrzennego zróżnicowania biotopu pod względem wymagań siedliskowych cietrzewia - zachowanie mozaiki mikrosiedlisk, szczególnie na styku lasu i powierzchni półotwartych i otwartych, utrzymanie bogactwa tokowisk i miejsc lęgowych (wodzenia młodych), zapobieganie przegęszczenie drzewostanów i ścisłej zabudowy przestrzeni przez korony drzew.

Ograniczenie wielkości szkód w odnowieniach powodowanych przez jeleniowate ochrona odnowień przed zwierzyną.

• Ochrona odnowień przed zwierzyną - zabezpieczanie spiralkami.                                                                                                                                                                                                                                                            Ilość założonych spiral na sadzonki - 350 000 szt.  – 44 ha (zabezpieczenie spiralkami - 350tys. sztuk sadzonek /4 tys. szt. sadzonek zabezpieczonych na 1 ha/2 lata, ponieważ w tym okresie są zabezpieczane te same powierzchnie).                      Ochrona odnowień przed zwierzyną - zabezpieczanie repelentem przed zgryzaniem.                                                                                                                                                                                                                                                      
  
• Ilość Zabezpieczonych sadzonek przed zgryzaniem repelentem 507 700 szt. – 63,5 ha (zabezpieczenie 507700 szt. sadzonek/4 tys. zabezpieczonych sadzonek na 1 ha/2 lata, ponieważ w tym okresie są zabezpieczane te same powierzchnie).

Utrzymujący się na terenie Parku wysoki poziom liczebności jeleniowatych skutkuje dużym nasileniem szkód w odnowieniach, związane jest to z poszukiwaniem pokarmu w okresach zalegania pokrywy śnieżnej, kiedy główny składnik karmy stanowią pędy drzew leśnych. Uszkodzenia wykonywanych podsadzeń przez zwierzynę wywołują osłabienie wzrostu lub wręcz zamieranie drzewek. Dlatego dla osiągnięcia zakładanych efektów ekologicznych zwiększenia bioróżnorodności, odporności drzewostanów na masowe pojawy kornika drukarza niezbędne jest wykonywanie zabezpieczeń sadzonek. Forma zabezpieczeń dostosowywana jest do dynamiki wzrostu gatunku (jodła – grodzenia całych kęp lub grup wysadzanych jodeł), (buk - zabezpieczenia repelentami i spiralkami winidurowymi), (lipa, dąb, wiąz górki – osłony indywidualne z siatki). Pozwolą one na realizację przebudowy gatunkowej drzewostanów pomimo wysokiej liczebności zwierzyny płowej.

Wprowadzanie podsadzeń gatunków liściastych wymaga w pierwszych latach od posadzenia ochrony przed zgryzaniem za pomocą corocznie nakładanych i zdejmowanych spiral winidurowych oraz zastosowania repelentów. Zabiegi ochrony odnowień wykonano łącznie na powierzchni 107,5 ha, co zagwarantowało na tych lokalizacjach odtworzenie w warstwie podrostu właściwego składu gatunkowego i odbudowę różnorodności biologicznej właściwej dla siedlisk kwaśnych buczyn.

Wzbogacenie bazy pokarmowej dla cietrzewia.                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Ilość posadzonych sadzonek  - 20 000 szt. – 10ha (średnie zagęszczenie sadzonek 2 tys./ha)

Nasiona i pączki jarzębiny i brzozy karpackiej stanowią główną bazę żerową dla cietrzewia w okresie zimowym. Wylesienia w reglu górnym pociągnęły za sobą niekorzystne tendencje – ubytki w gatunkach drzew i krzewów, które stanowią bazę pokarmową dla tego gatunku. Zabieg ma na celu wzbogacenie bazy żerowej cietrzewia w zubożonych fragmentach siedlisk górnoreglowej świerczyny sudeckiej, a w konsekwencji poprawę stanu populacji cietrzewia i jego liczebności. Jednocześnie w ramach zabiegu odtwarzano różnorodność biologiczną w składzie gatunkowym górnoreglowych borów świerkowych poprzez wprowadzanie sadzonek jarzębu pospolitego oraz brzozy karpackiej (na powierzchni 10 ha), które stanowią jednocześnie bazę żerową dla cietrzewia.