Rozwieszanie sztucznych schronień i budek lęgowych zapewnia zwiększenie ilość miejsc do zakładania lęgów włochatki, sóweczki, muchołówki małej i białoszyi, popielicy, orzesznicy i nietoperzy. Gatunki te utraciły wiele miejsc dla swojego rozwoju w wyniku przemian antropogenicznych, jakie nastąpiły w ekosystemach lejnych Parku w latach 70. i 80. ubiegłego wieku.

Skrzynki drewniane i budki lęgowe wiesza się pojedynczo w odległościach min. 30 m od siebie lub są wieszane grupowo, 10-20 budek w odstępach 50-120 m, wzdłuż dróg, przecinek, linii oddziałowych oraz przy granicy z terenami otwartymi. Sposób i miejsca wieszania budek i skrzynek dostosowany był do wymagań poszczególnych gatunków. Wysokość wieszania 3-8 metrów.